Kürkçü’nün, AKPM’de Demokrasi Paketi üzerine yaptığı konuşma.
Türkiye başbakanı bugün 5. demokrasi paketini açıkladı. Paketin Türkiye’de demokrasi yolundaki en büyük engellerden biri olan Kürt sorununa barışçıl bir çözüm için süregiden görüşmelerin bir gereği olarak getirildiği apaçık.
Başbakanın ortaya attığı konular, Türkiye’nin 12 alanda siyasi reform sürecinden geçmesini gerektiren 1830 Sayılı AKPM kararının da kapsamı içinde yer alıyor. Ne var ki, yeni bir demokrasi paketinin açıldığı bugün dahi Türkiye, dünyanın en büyük tutsak gazeteci nüfusuna, en yüksek seçim barajına (%10) ve cezaevlerinde 10 bin siyasi tutsağa sahip bir ülke olarak kalmaya devam ediyor.
Dolayısıyla, tarihsellik iddiasına karşın bu demokrasi paketi Türkiye yurttaşlarının meşru taleplerini karşılamaktan oldukça uzak.
Pakete bir meziyet atfedilecekse söylenebilecek tek şey, halkın resmi dil Türkçe dışındaki dillerde siyasi propagandayı yasaklayan ya da Kürtçe alfabedeki Q, X, W harflerinin kamusal alanda kullanımını engelleyen mevcut kısıtlayıcı yasaları zaten devre dışı bırakan de facto kazanımlarına de jure tanınırlık getirmesinden ibaret.
Özel okullarda Kürtçe eğitim hakkının tanınması bir gelişme olsa da Türkiye’de yaşayan Kürtlerin yüzde 90’ını temel bir hak olan anadilinde parasız ve herkes için eğitim hakkından yoksun bırakan eşitsizlik zemininde bir gelişmedir.
Öte yandan paket, Türkiye’nin en dışlanan ve ezilenen dinsel azınlığı olan Alevileri de tümüyle dışlamaktadır.
Şu halde, AKPM elbette Türkiye’de demokrasi doğrultusundaki en küçük gelişmeyi dahi takdir edecek olsa bile Türkiye’nin tüm yurttaşlarına hak ve özgürlüklerini doya doya kullanmaları için tam eşitlik sağlayacak yeni ve demokratik bir anayasa konusundaki ısrarını sürdürmelidir.
İNGİLİZCESİ:
The Prime Minister of Turkey today declared a new, fifth package for democracy. Obviously, the introduction of the package has been necessitated by the ongoing negotiation process for a peaceful outcome of the Kurdish question, a major obstacle on Turkey’s road to democracy.
The issues raised by the Prime Minister are also within the context of the Assembly Resolution 1830, which urges Turkey to undergo a thorough political reform process on 12 points. But unfortunately after the declaration of the package, Turkey remains a country with 10 000 prisoners, with the biggest imprisoned journalist population, and with the highest national election barrier of 10%.
Thus despite its claims of being historical the package remains far from satisfying the legitimate demands of the citizens of Turkey.
The package, if it could be merited for that, provides de jure recognition of the de facto gains by the people which have already overridden the existing restrictive laws, such as the ban on the Kurdish alphabet letters Q, X, W, or the prohibition of political propaganda in languages other than the official Turkish.
Recognition of the right to education in the Kurdish language in private schools is progress but on an unequal footing, which practically deprives the poor, 90% of Turkey’s Kurds from excercising a basic right – free and universal education in the mother tongue.
On the other hand, the package totally excludes the Alevites, one of the most neglected and oppressed religious minorities of Turkey.
Thus, the Assembly should of course endorse even the slightest progress in the direction of democracy in Turkey, yet continue to urge for a new democratic, constitution which provides full equality for all citizens of Turkey in enjoying their rights and freedoms.
Yorum yazabilmek için oturum açmalısınız.